Zwierciadło wklęsłe
Postarajmy się o wklęsłe zwierciadło, będące częścią powierzchni kulistej. Przypomina ono płytką czaszy. jego brzegi tworzą okrąg koła.
Zwierciadło takie pozwoli nam wykonać mnóstwo ciekawych ćwiczeń.
Rzeczywisty obraz słońca uzyskany z pomocą zwierciadła wklęsłego. Ująwszy zwierciadło w lewą rękę zwracamy ku słońcu tak, aby promienie na nie padały; w drugiej ręce trzymamy kartkę białego papieru. Przesuwając kartkę względem zwierciadła i pochylając odpowiednio zwierciadło, spostrzeżemy na kartce jasną plamkę. Przy ruchach kartki ku zwierciadłu i wstecz plamka bądź maleje i staje się jaskrawszą, bądź też rośnie i blednie. Należy uchwycić położenie, gdy plamka jest najmniejszą; wówczas jest też najjaśniejszą.
Jest to obraz słońca zwany rzeczywistym; powstał on na ekranie i tym się różni właśnie, od obrazów pozornych, gdyż tych na ekranie uzyskać nie można. W miejscu, gdzie się utworzyła jasna plamka, będąca obrazem słońca, skupiły się promienie słońca (zwierciadło palące) po odbiciu od zwierciadła. Ten punkt szczególny nazywa się ogniskiem zwierciadła. W serii dalszych rysunków punkt ten oznaczono literą F. Odległość ogniska od zwierciadła nazywa się ogniskową. Drugi punkt znamienny dla zwierciadła wklęsłego leży przed zwierciadłem w odległości równej podwójnej ogniskowej; punkt ten (c) jest środkiem tej kuli, której cząstkę stanowi nasze zwierciadło.