Warunki równowagi ciał pływających cz. 2

c) P jest mniejsze od P’. W tym wypadku ciało zanurzone w głąb cieczy wznosi się pod wpływem przeważającego parcia, część ciała wynurza się z cieczy, ciało, jak mówimy, pływa. Tak się zachowa korek zanurzony przemocą do wody, albo jajko w nasyconym roztworze soli.

Doświadczenie. Skoro w przypadku ciała pływającego dwie siły, ciężar ciała i parcie ku górze, równoważą się, to muszą być oczywiście równe; a więc równe też będą ciężar ciała pływającego oraz ciężar cieczy przez nie wypartej. O słuszności tego twierdzenia przekona nas następujące doświadczenie.

Do butelki B (lub probówki) celem obciążenia jej sypiemy śrut lub piasek, tak, by mogła się zanurzyć, nie tonąc. Stawiamy następnie butelkę oraz pustą zlewkę na jednej płycie wagi, na drugiej zaś dobieramy tarę dla zrównoważenia. Zanurzamy teraz butelkę do naczynia z rurką odpływową, a wypieraną przy tym wodę zbieramy do wspomnianej zlewki; czynność tę wykonywamy nie nad wagą, jak podaje dla skrócenia rysunek, lecz na uboczu, ustawiwszy naczynie z rurką spokojnie na stole. Zlewka z cieczą, wypartą przez butelkę, po umieszczeniu na wadze zrównoważy pierwotną tarę. Wnosimy więc, że ciężar cieczy wypartej równy jest ciężarowi ciała pływającego.