Gazy cz. 2

Równoważymy teraz kolbę na wadze i, gdy kolba ostygnie, otwieramy korek, pozwalając przez to wejść powietrzu: zauważymy wówczas, że kolba z chwilą otwarcia korka przeważy.

Dwutlenek węgla jest cięższy od powietrza.

Według wskazówek w cz. I wytwarzamy z kawałków marmuru i 10% kwasu solnego strumień dwutlenku węgla, który kierujemy rurką, sięgającą do dna, do większej zlewki, ustawionej na wadze i zrównoważonej.

W miarę jak dwutlenek węgla wypiera ze zlewki powietrze, zajmując jego miejsce, szalka ze zlewką opada.

Ciśnienie atmosferyczne.

Ziemia przez nas zamieszkana stanowi poniekąd dno olbrzymiego oceanu, otaczającego całą kulę ziemską. Głębokość tego oceanu nie może być dokładnie podana, przewyższa jednak znacznie 100 kilometrów. Ocean ten nosi nazwę atmosfery albo powietrza atmosferycznego.

Powietrze, mające jak i ciecze ciężar, ciśnie na ciała, położone na powierzchni ziemi. Podobnie, jak u cieczy, ciśnienie powietrza zwraca się we wszystkie strony, tak iż jakakolwiek warstewka w powietrzu doznaje na obu stronach ciśnień równych i wręcz przeciwnych i dla tego ciśnienia te uchodzą naszej uwadze. Aby uwidocznić ciśnienie powietrza należy usunąć, lub co najmniej obniżyć ciśnienie po jednej stronie. To właśnie zachodzi w szeregu następujących doświadczeń.