Drganie struny i widełek strojowych

Drgnie struny.

Podobne do powyższych spostrzeżenia zrobić możemy u struny, rozpiętej poziomo między dwoma prożkami.

Wychylona z położenia równowagi struna drga; podczas drgania zdaje się być przy tym grubszą po środku. Ruch drgający struny uwidocznić można za pomocą następującej próby. Wytnijmy z papieru figurkę w kształcie piątki rzymskiej. Figurkę taką, tz. konika, spróbujmy umieścić gdziekolwiek wzdłuż drgającej struny: konik zeskakuje ze struny tym wyżej, im bliżej jej środka się znalazł. Struna drgająca wydaje dźwięk, którego wysokość zależy od naprężenia struny: słabiej napięta wyda dźwięk niższy, silniej napięta – wyższy.

Zbliżając prożki, skracamy strunę. Struna krótsza, równie silnie napięta, wydaje dźwięk wyższy.

Drganie widełek strojowych.

Tak nazywamy pręt stalowy, wygięty w kształt litery U i osadzony w wieku drewnianego pudełka. Widełki strojowe (kamerton), wydające dźwięk up. przez uderzenie młoteczkiem drewnianym, obdarzone są ruchem drgającym. Ruch ten wyczuć też można przez dotknięcie widełek ręką; niemiłego uczucia doznajemy, dotykając zębów dźwięczącym stroikiem. Dźwięk zamilka, gdy przez dotknięcie tłumimy drgania.

Dźwięczącym kamertonem dotykamy krawędzi zlewki – znamienne brzęczenie. Zanurzamy jedno ramię drgającego kamertonu do wody – ciecz się rozpryskuje.